Zo veel potentie en het komt er maar niet uit!

“Hoe kan dat toch, ik heb het me al jaren afgevraagd.” Nu ik mijn leven lekker op de rit heb durfde hij het te vragen. En helemaal omdat ik ondertussen specialist ben geworden in het mensen ondersteunen bij het oplossen van datgene waar hij mij nu naar vraagt.

We kennen elkaar al zo’n 30 jaar en blijkbaar heeft hij vanaf een afstandje zich constant afgevraagd hoe ik nu eigenlijk in elkaar steek.
Hij noemt nog een aantal mensen die we kennen die zo van een afstand bezien tegen hetzelfde aanlopen.

Zo veel potentie en het komt er maar niet uit! Hoe kan dat toch? “Dan doe je toch gewoon dit en dat en los je het op” zegt hij. 

Terwijl we verder praten merk ik weer eens dat ik dan wel specialist ben in het helpen van mensen die moeite hebben om hun leven voluit te leven omdat ze een warhoofd hebben, maar dat het uitleggen hoe dat komt aan iemand die zo anders “gewired” is lastig blijft.

Zeker is het mogelijk om voluit te leven en niet te blijven hangen in overleven. Maar het is zeker ook niet “gewoon even dit en dat doen” dit proberen uit te leggen blijft een beetje alsof je iemand die kleurenblind is gaat uitleggen wat het verschil is tussen rood en groen.

Met de jaren heb ik ook geleerd dat je sommige dingen ook niet uit kan leggen. En dat is helemaal oké! Wat wel heel erg belangrijk is, is dat iemand van je aanneemt dat het is zoals het is.
Zo heb ik bijvoorbeeld een vriendin met bakken energie, die overprikkeling niet eens begrijpt als ik het haar probeer uit te leggen. Ze stelt vragen en neemt van me aan dat het klopt wat ik zeg. Ik hoef niet in discussie of het klopt wat ik voel en mee maak, ik voel nergens dat ze vindt dat ik me aanstel. Omdat ik zo goed weet waar mijn grenzen liggen en hoe het bij mij werkt en zij in staat is mij te vertrouwen op mijn woord, kan zei het als waarheid van mij aannemen en dat is heel erg fijn!

Dan kom je wel direct bij verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Wanneer je leert hoe je in elkaar steekt, wat effect op jou heeft en wat jij nodig hebt, dan kan je dat ook uitleggen en kan je zorgen voor de juiste omstandigheden voor jou om lekker uit de verf te kunnen komen. En daar hoef je je nooit voor te verontschuldigen! Al kan je ook niet van iedereen verwachten dat ze zich constant aan jou aanpassen.

Soms zie ik ook mensen die zich zo machteloos voelen dat ze de slachtoffer rol aannemen. Dat heeft op anderen dat ook het averechtse effect. Je wil zo graag serieus genomen worden. Maar door jezelf zo klein te maken en de rol van het slachtoffer aan te nemen bereik je alleen maar dat ze je niet voor vol aanzien en dat je jezelf klein en waardeloos voelt.

Ik ben benieuwd, herken je dit? Heb jij moeite om anderen uit te leggen hoe het werkt bij jou? Of heb je daar ondertussen een weg in gevonden? 
Zou je dat willen delen met ons hieronder in de commentaren? Of via een email naar Meike@vianature.nl wanneer dat fijner voelt.