Gisteren was ik mijn planning aan het maken voor de komende maanden en ik besefte me weer eens hoe belangrijk het is om tijd overzichtelijk te maken, het je eigen te maken als het waren.
Een paar jaar geleden kreeg ik door dat er veel mensen zijn die tijd overzien in hun hoofd en dat ik dat dus niet doe. Daarom gebeurde het nogal eens dat het opeens Pasen was of dat de kinderen opeens vakantie hadden. Zelfs wanneer ik het in mijn agenda zet gebeurt dit. De agenda is erg nuttig om een overzicht te krijgen van deze week maar niet van een tijd vooruit.
Veel mensen met warhoofden hebben hier last van, ze missen het besef van tijd. Op grote schaal dus, wat gebeurt er de komende maanden, maar ook per week, of per dag. Wanneer je dat tijdsbesef minder hebt gebeurt het dus dat je ergens speciaal tijd voor maakt. misschien wel extra vroeg voor opstaat. Omdat je extra tijd hebt, heb je tijd over, omdat je tijd over hebt ga je nog een klusje doen alleen duurt dat klusje te lang en zo ben je uiteindelijk toch nog te laat. Want ook het inschatten hoe lang iets duurt is lastiger.
Vanaf het moment dat ik me ontdekte dat dit mij telkens overkwam ben ik mij allerlei mechanismen aan gaan leren om tijd te bedwingen. Dat gebrek aan besef van tijd is deel van mij en op een vrije dag vind ik het heerlijk om vrij van tijd door het leven te scharrelen. Op andere dagen zorgt het er vaak voor dat ik al die prachtige dingen die ik te brengen heb in de wereld net niet voor elkaar krijg. Dus systemen en mechanismen. Dit heeft zoveel mogelijk gemaakt voor mij! Ik had zo lang het gevoel dat ik niet uit de verf kwam, dat ik zo veel meer te bieden had. En nu heb ik gevonden hoe ik dat deel een kans kan geven zich te manifesteren, zo fijn!!
Een tijdje terug leerde ik dit systeem aan een coachklant van mij. Het moment dat het kwartje viel en ze opeens duidelijk voor zich zag hoe tijd in elkaar zit vergeet ik niet snel meer. Ik zag de spanning van haar gezicht glijden, “Oh, nu snap ik het!” Opeens zag ze voor zich, hoeveel uren er in een dag zitten, hoe lang ze nodig had per taak en hoeveel taken ze kon doen in een dag. Ze zag ook waar haar stress vandaan kwam, en het eeuwig falen. Ze plande altijd veel meer dan mogelijk was. Wat een opluchting, ik had haar een manier geleerd om dat vluchtige ding tijd dat altijd door haar vingers glipte te overzien.
Vanmorgen net nadat ik deze blog had geschreven maakte ik me klaar voor een ochtend netwerkwandeling. En omdat ik zo gefocust aan het schrijven was geweest, had ik tijd te kort. daar moest ik natuurlijk wel van gniffelen. De systemen helpen je om te functioneren maar de aard van het beestje, die blijft. Wat ik toen deed, ik stuurde een appje om te vragen of we een kwartier later konden gaan. Gelukkig kwam dat haar ook goed uit. Dus ik kwam in tijdnood maar had het in ieder geval door en ik paste de omstandigheden aan door een kwartier later te gaan. Dus waar er voeger stress en een hoop negativiteit naar mijzelf toe zou zij ontstaan, was er nu rust en overzicht. Zo fijn!
Ik ben benieuwd of je het herkend? Heb jij een duidelijk gevoel van tijd of glipt het jou ook door de vingers? Ik zou het super vinden als je me erover zou vertellen hieronder bij de comments, of als dat fijner voelt mag je me ook altijd een privé bericht sturen via meike@vianature.nl
Ik wens je een heerlijke week,
Groeten Meike
No comment yet, add your voice below!