Ja, het is heel erg belangrijk om jezelf te accepteren. Daar gaat het in de coaching die ik aanbied ook heel erg vaak over. Sommige van jouw eigenschappen zullen echter nooit veranderen en het heeft totaal geen zin om daar tegen te gaan vechten, ook dat is accepteren. Maar dan hoef je vooruitgang niet op te geven, in tegendeel!
Stel je hebt maar één been, dan kan je, je hele leven gaan proberen te rennen met dat ene been en vinden dat je dat net zo goed moet kunnen als iemand met twee benen. Iedere dag weer zal je vallen en als je met super veel moeite hebt leren hinkelen zal je nog steeds vinden dat je het niet goed doet. Die ander met die twee benen gaat met minder moeite een stuk sneller namelijk.
Zie je hoe je hier heel hard werkt en jezelf er op afrekent? Wat nu als je zou accepteren dat je maar een been hebt? Dan kan je dus een oplossing gaan vinden, misschien en prothese of een rolstoel. Je hebt zelfs van die hardloop protheses waarmee je harder kan rennen dan met “gewone” benen. Er zijn allerlei mogelijkheden, maar daarvoor moet je dus wel eerst accepteren dat het zo is.
Jij hebt waarschijnlijk ook een aantal van die eigenschappen waar je maar tegen blijft vechten en waar je dus niets aan doet, omdat je niet van jezelf accepteert dat het nu eenmaal zo is.
Wat zijn de gevolgen daarvan bijvoorbeeld?
Dat je, je rekeningen steeds te laat betaald en daardoor veel geld kwijt bent aan boetes.
Dat je vaak een afspraak vergeet of een dubbele afspraak maakt.
Dat je heel vaak te laat komt.
Dat je terugkomt van de winkel met allerlei boodschappen, behalve dat waarvoor je ging.
En zo kan ik nog wel even verder gaan, en jij waarschijnlijk ook.
Dit alles geeft je vaak zo’n rot gevoel en kost je zoveel dat je weinig overhoudt voor wat je nu echt graag wilt doen.
Want ja, jezelf al “hinkelend” zo naar beneden halen dat kost bakken met energie en je wordt er ook nog ronduit ongelukkig van.
Wat ik ook vaak zie is dat mensen zeggen, ik heb geaccepteerd dat ik zo ben. Heel erg fijn, want het dit betekent waarschijnlijk dat je jezelf niet meer zo naar beneden aan het halen bent en je veel beter over jezelf voelt.
Maar! Je hebt je er nu bij neergelegd, dus je hebt geaccepteerd dat je maar een been hebt en je hinkelt door het leven. Overtuigt dat dit alles is dat erin zit. Je hebt opgegeven dat het nog beter kan.
Ik vind dat jammer, want dat “hinkelen” kost je nog steeds bakken met energie. Terwijl er zoveel meer is dat je kan doen; Je kan leren hoe jouw brein werkt. Hoe je jouw brein kan ontlasten en hoe je jouw brein kan stimuleren. En dus, hoe je met minder energie, meer kan doen. Die dromen die je ooit had, die je allang hebt opgegeven, misschien zijn die dan toch nog haalbaar?
Als jij vaak het gevoel hebt dat je meer zou kunnen maar heb je geen idee hoe je dat voor elkaar kan krijgen, weet dan dat het ook anders kan!
Accepteren is overgave maar niet opgeven, het creëert juist mogelijkheden.
No comment yet, add your voice below!